حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُوسُفَ عَنْ دَاوُدَ الْحَدَّادِ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَکُنْتُ عِنْدَهُ إِذْ نَظَرْتُ إِلَى زَوْجِ حَمَامٍ عِنْدَهُ فَهَدَرَ الذَّکَرُ عَلَى الْأُنْثَى فَقَالَ لِی أَتَدْرِی مَا یَقُولُ قُلْتُ لَا قَالَ یَقُولُ یَا سَکَنِی وَ عِرْسِی مَا خُلِقَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْکِ إِلَّا أَنْ یَکُونَ مَوْلَایَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ص.
فضیل بن یسار می‌گوید با ابا عبدالله علیه السلام بودم. یک وقتی دیدم که کبوتر نری در همان نزدیکی با ماده‌اش وق وقو می‌کند. [امام علیه السلام] به من فرمودند: می‌دانی چه می‌گوید؟»
عرض کردم: نه.»
فرمودند: می گوید: ای مایهٔ آرامش من و ای عروس من، دوست‌داشتنی‌تر از تو برایم خلق نشده است مگر مولایم جعفر بن محمد صلی الله علیه و آله و سلم!»
* بصائر الدرجات
درباره این سایت