حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُوسُفَ عَنْ دَاوُدَ الْحَدَّادِ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَکُنْتُ عِنْدَهُ إِذْ نَظَرْتُ إِلَى زَوْجِ حَمَامٍ عِنْدَهُ فَهَدَرَ الذَّکَرُ عَلَى الْأُنْثَى فَقَالَ لِی أَتَدْرِی مَا یَقُولُ قُلْتُ لَا قَالَ یَقُولُ یَا سَکَنِی وَ عِرْسِی مَا خُلِقَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْکِ إِلَّا أَنْ یَکُونَ مَوْلَایَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ص.
فضیل بن یسار میگوید با ابا عبدالله علیه السلام بودم. یک وقتی دیدم که کبوتر نری در همان نزدیکی با مادهاش بق بقو میکند. [امام علیه السلام] به من فرمودند: میدانی چه میگوید؟»
عرض کردم: نه.»
فرمودند: می گوید: ای مایهٔ آرامش من و ای عروس من، دوستداشتنیتر از تو برایم خلق نشده است مگر مولایم جعفر بن محمد صلوات الله علیه!»
* بصائر الدرجات
درباره این سایت